سلام

یه روزی با کلی شور و اشتیاق آمدیم دور هم جمع شدیم از برنامه هامون گفتیم از کمبود ها گفتیم از ایراد ها گفتیم از سختی ها گفتیم ، خودمو برای کارهای جدید و تاثیر گذار آماده کرده بودم امید داشتم همه چیز بهتر بشه  که در عین ناباوری ... اما نشد و آنچه شد دقیقا چیزی بود که باید نباید می شد .

سید حسن من و صدا کرد و گفت کمکش کنید منم گفتم چشم به خدا قسم براش مثل بقیه مایه گذاشتم اما نمی دونم چرا اصرار داره به خراب کاری و الان باز هم یاد همون شعر آقا مهدی . ف می افتم

به ساکنان سلامت که خبر خواهد داد

که باز کشتی ما در میان غرقاب است

بر آستان وفا سرنهاده ایم و هنوز

اگر امید گشایش بود از این باب است

ولی اشکال نداره خدا بزرگه

سرتون سلامت

یا حق